ښــکلا
زمونږ په كـــــــلى كى د يره وه خو تا نه پيژنده
د ښـــکلا ګـــــا نو ملــكــه وه خو تا نه پيـــژند ه
هر مازيګر به ئى منګى د ګـــود ر غاړى ته وړه
تل كشره خور ئى بدرګــه وه خو تا نه پيــژند ه
د تورو زلفو خوشبوئى وه ټول چم كى خـــــوره
د ګلولښـــته وه غونچه وه خو تا نه پيـــــژنــد ه
نور مى مه پو ښته خو بس دومره درته وايمه زه
نژخوى او خا صيت كى پښتنه وه خو تا نه پي د ه
ډ ير ئى د مينى اور كى وسيزل ګواه دى ستوری
مينه ئى ځوانه وه تـــوده وه خوتــــــا نه پيـــــژند ه
0 comments:
Post a Comment