پښتو متلونه (ن)

                               (ن)

ناحقه خبره د څا ډبره ده .

ناحقه سر و دار ته نه ځي .

ناخبره د مرکې ليوه دى .

ناسته يمه ستا سره ، زړه مې په کندو کې دى ، واوا گوخانې .

ناوخته ميلمه پرځان تاوان دى .

ناوسه پر تړلي سخندر پهلوان دى .

نان ما به او دو شا .

ناوې چې په ځان ښآيسته نه وي ، د مور او پلار ښايست بې څه کې ؟

نکريزي چې د اختر تر ورځي تيري سي ، پر ديوال يې و ترپه .

نن پر ما ، سبا پر تاده .

نور ټوله يې پرېږده ، پرگوزاوڼ يې لرگي کښېږده .

نوره ټوله گډوډي ، پکت د سخط د ملا لاچي .

نوش! خر دباره سره .

نوم د نامه نه پري کېږي .

نوم زما ، گوتي پردۍ .

نوم يې لوړ ، کور يې ډگر .

نوم يې مه اخله ، راباندي وايې چوه .

نه تا څه راته کښېښوول ، نه ما څه پکښي پريښودل .

نه چا پوښته ، نه چا گاڼه ، دى د خودو گډيده .

نه څه مات ، نه څه توى .

نه دي د کلالۍ کړه ، نه د مالدارۍ .

نه دي کلاله کړه ، نه دي مالداره .

نه منه اوړه يې را يوه پتيره کړه .

نه مو وکړې بړبکۍ ، نه مو شکي کړې لکۍ .

نه هو او نه برهو مه سه .

نيکان يې په نيکي نه مړېږي ، بدان يې په بدي نه مړېږي .

نيم سوړسک ، د کوټې پاى .

نيمه دنيا نظر خوړلې ده .