پښتو متلونه (ر) (ز) (ژ)

                   (ر)

راست اوسه ، ناست اوسه

راستۍ زيوال نه لري

رضا يې کړه ، ملا يې ورماته کړه .

رند دي خپله رندي کوي ، د شوده ملگرى خداى دى .

رنگ دي دغله ، ناست يې پرڅه

روژه مو ( شورت و شپاړس کړه ) شل او نه شپې يې لا سته دى . .

روغ صورت نيمه پاچاهي ده .

                   (ز)

زامن تارياکي ، دوه په يکي .

زر زرگر ټولوي ، خبري در ويزه گر .

زړه پر زړه دى .

زړه چې مين سي ښآيست نه غواړي ، خوب چې درسي بآلښت نه غواړي .

زکات د مال خيره ده .

زما پور دي پر کارگه وي ،د کارگه مرگى دي نه وي .

زما يې ستا په پلار څه ، زه خپل يا سين پخوم

زما يې غاړه، ستا يې چاړه .

زما يې لاس ، ستا يې گريوان .

زموږ د يوه کاکړي ده .

زور غالب نه لري .

زور غونډۍ هواروي .

زوړ سوې ، د جمعې ورځ دي ونه پيژند له .

زوړ يار ځين کړى آس دى .

زوى چې لا په تاويزونو سو پسي ايله کوه يې .

زه او ته سره راضي ، څه به وکي خوار قاضي .

زه پور غواړم ، دى نور غواړي .

زه د کوني قبر په هديره کې پيژنم .

زه دي بآغ نه وينم ، تا وا تارو درغى .

زه زړه په لاس کې ورکړم ، دى واي پښتورگى دى .

زه ستړى ، ته ناخوښه .

                     (ژ)

ژبه اوږده ، لاسونه لڼد.

ژرنده که دپلار ده ، هم په وار ده .

ژر يې را ملا که ، کډي مو بارېږي .