پښتو متلونه (څ) (ځ)

                         (څ)

څاڅکي ، څاڅکي درياب سي .

څرخ و څرخۍ چوغکه والوته ! والوته ، څرخ وڅرخۍ توتکۍ والوته ! والوته ، څرخ وڅرخۍ انا والوته ! والوته .

څو ک تر خوږ گوته مه نيسه .

څوک چې پيلان کوي، دروازې لوړي اېږدي .

څوک يې پر غولي نه پرېږدي ، دى د کور پاى ته تيرېږي .

څو ک يې په غاښ مستي نه ما توي .

څوک يې په کلي کې نه پرېږدي ،دى د ملکۍ دعوه کوي .

څه انا زړه ، څه چاړه تيره .

څه چې ته کوې ما هغه هير کړي دي .

څه چې ځان ته خوښوې نوروته يې هم خوښوه ، چې ځان ته يې نه خوښوې نورو ته يې هم مه خوښوه .

څه چې تيار دي ، هغه ديار دي .

څه دي کول، چې پلار او نيکه دي کول .

څه رامه که ، زړه مې ازار مه که .

څه وهلي ، څه پري وهلي .

                            (ځ)

ځاى سته ، جولايې نسته .

ځنگل چې اور واخلي وچ او لانده دواړه سوځي .

ځوان پر غړي ، زوړ پر لري .

ځوان متلي ، پيغله نکلي مه سي .

ځواني ده ، حيواني ده .

ځيرک ښکاري په يوه ټک دوه نښانه ولي .