پښتو متلونه (ب)

                            (ب)

باد يې دى دپاسه ، باران يې سمدلاسه .

باد يې دى د کښې ، باران دى په پسې .

بار پر ليڅو پورته کېږي .

بازاري د نان هوسي نارې وهي ، سارايي دي رواغ وايي سوړسک دى

بازۍ ، بازۍ نه چې د بابا په ږيره هم بازۍ .

باغ الو غيي ،وطن بيلرغو.

بجل نه وه ، بجل يې يوړه .

بخت چې دي وگر ځي ، د اوښ پر شابه دي سپى و داړي .

بد په سلام نه ورکېږي .

بد عمل دلاري غل .

بدمعامله ، بس معامله .

بدۍ په سل کلنۍ کې پشير له سي .

برخي ويشه ، مړونه گوره .

بزه خپل په ښکرو نه درنېږي .

بلا وه ، برکت يې نه وو .

بل مه وهه په نوک ، تابه ووهي په سوک.

بل هر رنگ چې ورکوې ، خو د ورک رنگ مه ورکوه .

بن به دي تندى وهي، يور به دي لينگۍ وهي .

بنده او خپله کرونده.

بنده راسه دخداى خپل سه ، لکه پرځان هسي پر بل سه .

بن مې مړه ،کونه يې ژوندۍ ده .

بيدې بلاوي مه ويښوه .

بيره د مرگ کرول دي .

بيړه د شيطان کار دى .

بې زحمته راحت نسته .

بې زحمته راحت نسته زما وروره ، که راحت غواړې زحمت درلره بويه .

بې عقل دومره په بل نه کوي ، لکه په ځان .

بې عقل يا نه کوي، يا د خره کوي .

بې عمله سر کډو دى .

بيکاري هسي بلا ده ، هم د دين هم د دنيا ده .

بيله ما به يې شل نه کې